اجرا: کامران تندر
این چه حرفیست که در عالم بالاست بهشت هر کجا وقت خوش افتاد همان جاست بهشت
از درون تو بود تیره جهان چون دوزخ دل اگر تیره نباشد همه دنیاست بهشت
عمر زاهد همه طی شد به تمنّای بهشت او ندانست که در ترک تمنّاست بهشت
صائب از روی بهشتی صفتان چشم مپوش که در این آینه بی پرده هویداست بهشت
صائب تبریزی
آثار هستى گرايى، طبيعت گرايى و الحاد در كلام صائب مشهود است.