مشعل دادخواهی
Updated: Nov 6, 2022
در آستانه راه دشوار دادخواهى براى پسران قربانى تجاوز جنسى ايستاده‌ام. حاميان تجاوز هريك ضربه‌اى بر روى زخمهاى تازه التيام يافته روان مجروحم وارد می‌كنند.
"معلوم نيست چه باجى ميخواستى بگيرى، نتونستی، داری آبروی مردم رو میبَری.“
"معلوم نيست شماها داريد از امريكا يا اسراييل پول می‌گيريد"
سرم درد می‌كند. چشمهايم را می‌بندم تا اين هرز پیامها را نبينم. اما يادم می‌آید که بايد بیدار بمانم و نگذارم اين مشعل خاموش گردد تا چراغ راه قربانیان دیگر شود.
از گوشه و كنار برایم پيامهايى با اسامى مستعار می‌رسند كه پرده از تجاوزهای دیگری برمی‌دارند. قربانیان، شهامت مرا می‌ستايند و به ادامه راه تشویقم می‌کنند، ولى همراهم نمی‌شوند چرا كه هردويمان می‌دانيم که ورود به مسئله تجاوز به پسران هنوز جزو خطوط قرمز جامعه ماست. پسران بسیار بیشتر از دختران در معرض خطر تجاوز هستند و درد و رنجی را که متحمل می‌شوند ناگفتنیست.
وقتى به پسر يا مردى تجاوز می‌شود انگار همانجا رشته حیات او را می‌گسلند. متجاوزين با علم به اينكه قربانى هيچگاه نخواهد توانست اين جنايت را آشكار كند دست به چنين عمل نفرت انگیزی می‌زنند. يعنى آنان بدین گمانند كه اگر مسئله تجاوز عنوان شود قربانى در نظر جامعه از مردانگى تهی خواهد شد و بايد تا پایان عمر دور يك رابطه سالم و تشكيل خانواده و سربلند زيستن را خط بكشد و دچار مرگی تدریجی شود. نیاز به ذکر نیست که البته آن یک مردانگى دروغين و ساخته و پرداخته فرهنگ پدرسالار و تعصبزده ماست وگرنه کلمه “مردانگی“ همچون “پایمردی“ در زبان فارسی به عنوان یک صفت به کار برده می‌شود و ربطی به نرینه بودن ندارد. افسوس که امروز معيار سنجش مردانگى نه در وطندوستى و خدمت به همنوعان و نقش مثبت فرد در اجتماع و مال مردم را نخوردن ، كه در ميزان سلطه‌گرى و سطح تستسترون فرد می‌باشد.
با خود انديشيدم، دادخواهی زن و مرد نمی‌شناسد. همه باید کاری کنیم تا حاصل این ایام پرتلاطم ایجاد حریم امنی شود برای قربانیان دیگر تا همچون این بانوان هشيار و پيشرو با من در ادامه اين راه همراه شوند تا کامرانی دیگر در گوشه‌ای از این سرزمین سی سال هر شب سر بر بالین خیس از اشک نگذارد.