افسون

گامها سوی محبسِ بن‌بست

کامها از شرنگ غم تلخست

شهر ، افسون ز سحر مکّاران

سینه‌ها تنگ و مهرورزی پَست

فصل فصلِ دروغ و بیماری

دور دورِ ریا و نیرنگست

مایۀ نکبت و نگونبختی

آری اینجا همه فراهم هست

سوخت سرمایۀ وطن را شیخ

محتسب رند گیرد و سرمست

طفل بودم به وقت بهمن ماه

مرغ شومی به بام ما بنشست

ما و عمری که میرود از کف

ما و تیری که می‌جهد از شصت

عمر را حاصلم به جز این نیست

باد در چنگ و باده‌ام در دست

کامران تندر

---